Καταφύγιο Ναυπακτίας
Ξέρεις τι νερό πίνεις; Οδηγίες πώς να παίρνουμε ένα δείγμα νερού για να το στέλνουμε για ανάλυση.
Λεπτομέρειες- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 10 Μαΐου 2013 15:45
Τα βήματα που απαιτούνται για τη λήψη ενός δείγματος νερού ποικίλουν ανάλογα με το είδος της εργαστηριακής εξέτασης που θα γίνει.
Πως παίρνουμε δείγμα από βρύση
Να προτιμάτε να χρησιμοποιείτε τα αποστειρωμένα μπουκάλια που σας προμηθεύει το εργαστήριο και όχι δικά σας μπουκάλια για να πάρετε ένα δείγμα.
Τα δείγματα νερού θα πρέπει να αποσταλούν στο εργαστήριο μέσα το πολύ σε 48 ώρες από τη συλλογή τους. Σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να διατηρηθούν σε ψύξη μέχρι την εξέτασή τους.
Πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή ώστε να μην έλθει τίποτε σε επαφή με το εσωτερικό της φιάλης δειγματοληψίας ή του πώματός της, εκτός από το δείγμα. Μια κ
ακή δειγματοληψία μειώνει την ακρίβεια των αποτελεσμάτων της ανάλυσης.
Μην πάρτε το δείγμα από μια βρύση που ειναι σε κακή κατάσταση (ύποπτη)
Αφαιρέστε το επιστόμιο της βρύσης αν υπάρχει, λάστιχα, φίλτρα κλπ.
Απολυμάνετε το στόμιο της βρύσης με χλωρίνη ή με φλόγα.
Αφήστε να τρέξει το νερό λίγα 1 - 2 λεπτά για να καθαρίσει η γραμμή.
Μην αγγίξετε το στόμιο του μπουκαλιού δειγματοληψίας, το πώμα του, ή τα εσωτερικά του τοιχώματα.
Ξεπλύνατε τη φιάλη 2 – 3 φορές με το ίδιο το νερό που πρόκειται να συλλέξετε, πριν πάρετε το δείγμα
Γεμίστε την φιάλη.
Πωματίστε αμέσως τη φιάλη μετά τη λήψη του δείγματος.
Εάν είναι απαραίτητο, αποθηκεύστε το δείγμα στο ψυγείο πριν σταλεί στο εργαστήριο.
Αποστείλατε το δείγμα στο εργαστήριο μέσα σε 48 ώρες από τη συλλογή του.
Εάν θέλετε να το μεταφέρετε συσκευάστε το δείγμα μέσα σε ένα ισόθερμο (π.χ. ψυγείο από φελιζόλ) ή σε ένα μονωμένο χαρτοκιβώτιο (π.χ. κουτί με τεμάχια φελιζόλ).
Μερικές εξετάσεις , όπως η ανάλυση για χαλκό, μόλυβδο ή κάδμιο, απαιτούν την παραμονή του ύδατος μέσα στους σωλήνες όλη τη νύχτα πριν πάρουμε το δείγμα.
Σε κάθε περίπτωση, ακολουθήστε τις οδηγίες που σας παρέχονται από το εργαστήριο.
Μέσα στο νερό μπορούμε να βρούμε:
Μόλυβδο: Προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα στο νευρικό μας σύστημα, υψηλή πίεση του αίματος, εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιακές προσβολές, παθήσεις των νεφρών, στειρότητα, αποβολές κ.λπ. Σε σοβαρότατες περιπτώσεις παρατηρούνται εγκεφαλικές βλάβες, μολυβδίαση κ.λπ.Ο μόλυβδος, καθώς κυκλοφορεί στο αίμα, σπέρνει την καταστροφή από όπου και αν περάσει.
Αμίαντο: Προκαλούν στην αρχή καταστροφή της μεμβράνης του κυττάρου και στη συνέχεια ανοίγουν το δρόμο για το καρκίνο. Το κακό είναι ότι δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά εντοπίζονται μόνο με ειδικό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
Νιτρικά: Προκαλούν καρκίνο του στομάχου, των εντέρων κ.ά. Ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τα νεογνά, καθώς προκαλούν ένα είδος αναιμίας, τη μεθαιμογλοβιναιμία, γνωστή και ως κυάνωση του βρέφους.
Επίσης τα νιτρίδια αντιδρούν με την αιμοσφαιρίνη του αίματος και την καθιστούν αδύναμη να μεταφέρει οξυγόνο στο ποσοστό που χρειαζόμαστε.
Χημικά εντομοκτόνα: Αρκεί για τα περισσότερα μια μικρή ποσότητα της τάξεως των 3 μερών στο εκατομμύριο (3 ppm) για να βλάψουν τους μύες της καρδιάς και να νεκρώσουν (5 ppm) τα κύτταρα του συκωτιού.
Καταστρέφουν το μυελό των οστών που παράγει το αίμα όπως και πολλά άλλα ένζυμα. Επίσης ευθύνονται για τη δημιουργία καρκίνου, τη βλάβη στα νεφρά κ.λπ. Γενικά αρκεί να υπάρχουν στο νερό μερικά μέρη στο τρισεκατομμύριο (ppt) από εντομοκτόνα, ώστε να είναι επικίνδυνα για την υγεία μας.
Ραδόνιο: Αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου.
Υδράργυρο: Μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα νεφρά.
Παθογόνοι μικροοργανισμοί (Π.χ. ιοί, βακτήρια, πρωτόζωα κ.ά.) ένοχοι για διάρροια, γαστρεντερίτιδα, λοιμώδεις και ιογενείς νόσους, ηπατίτιδα Α και Ε.
Τα πρωτόζωα: Έχουν μέγεθος 5μm-10μm και αντέχουν στο χλώριο. Τα πιο συχνά είναι τα Cryptosporidium & τα Giardia.
Ακόμα και το χλώριο, που προστίθεται για την καταστροφή των ιών και βακτηρίων, μπορεί να σχηματίσει βλαβερά παραπροϊόντα με συνέπεια βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, νευρικές παθήσεις, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, αρτηριοσκλήρυνση, προσβολή του μυϊκού συστήματος κ.λπ.
